Άλλωστε δεν την έκλεψε από κανέναν και ωστόσο οφείλουμε να καταγγέλουμε τέτοιες καταστάσεις, όποιον κι αν αφορούν αυτές.
Πρόσφατα λοιπόν χρειάστηκε να μεταφέρουμε σε νοσοκομείο της Αθήνας και συγκεκριμένα στο 7ο θεραπευτήριο τον παππού μου, ο οποίος υπέστη εγκεφαλικό. Στην αρχή, είναι αλήθεια, πως μας έκανε εντύπωση η φροντίδα και το ενδιαφέρον, που έδειξαν (κυρίως κάποιες νοσοκόμες και τις οποίες ευχαριστώ θερμά) και ο ασθενής είχε δείξει σημεία ανάκαμψης, τόσο που απορούσαν και οι ίδιοι οι θεράποντες ιατροί... Η συνέχεια και ειδικά από τότε που πήραμε το εξιτήριο αποδεικνύουν άλλα... Κατ'αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι δεν γνωρίζω, καθώς δεν έχω την ειδικότητα ιατρού (αν και ως Έλληνες, που θέλουμε να ζήσουμε, θα έπρεπε να κατέχουμε ΚΑΙ αυτήν την ειδικότητα) κατά πόσο η αγωγή και η θεραπεία, που του πρόσφεραν ήταν η καλύτερη, κάποια πράγματα όμως τα καταλαβαίνουν όλοι οι άνθρωποι, ειδικοί και μη και δυστυχώς από τη στιγμή που τον εξέτασε δικός μας γιατρός διαπιστώνουμε σιγά-σιγά το πραγματικό "Μεγαλείο" αυτού του νοσοκομείου! Ενώ λοιπόν στην αρχή έδειχνε να ανακάμπτει η υγεία του παππού μου, έπαθε κι άλλο εγκεφαλικό. Βέβαια είναι αναμενόμενο σε τέτοιες καταστάσεις να υπάρξουν και υποτροπές, το θέμα όμως είναι πως, μέχρι πριν πάθει το δεύτερο εγκεφαλικό, δεν του έδιναν αγωγή για την πίεση, αντιθέτως την διατηρούσαν υψηλή, γιατί έλεγαν ότι ήθελαν να αιματωθεί ο εγκέφαλος και έτσι λοιπόν την άφησαν να πάει στο 20! Κατά πόσο λοιπόν ήταν σωστό αυτό δεν το γνωρίζω, το παραθέτω απλά, γιατί μου έκανε εντύπωση... Εν συνεχεία, ο θεράπων ιατρός ζήτησε από τη γιαγιά μου να τον "επισκεφτεί" στο γραφείο του... τί να ήθελε άραγε...; Δε μάθαμε... γιατί υποψιαστήκαμε τί θα ζητούσε εν μέσω κρίσεως μάλιστα και υπ'αυτές τις συνθήκες, λες κι αν είχαμε να καλύψουμε τα δικά του καπρίτσια δε θα πηγαίναμε σε νοσοκομείο της προκοπής ...Δωρεάν περίθαλψη! Μέχρι τότε ωστόσο του έκαναν συνεχώς αναρροφήσεις για να διευκολύνουν την αναπνοή του, όμως, σύμφωνα με αυτά που μαθαίνουμε τώρα, αυτό ήταν παρακινδυνευμένο για την ηλικία του παππού μου, καθώς θα μπορούσε να πάθει ανακοπή! Όταν λοιπόν είδαν ότι δεν επρόκειτο να τους δώσουμε "φακελάκι" άρχισαν τα παρατράγουδα. Επειδή ήθελαν ουσιαστικά να τον "ξεφορτωθούν", προσπάθησαν να του βάλουν σωληνάκι για να τρέφεται, όμως προφανώς είτε ήταν νωρίς είτε δεν το έκαναν σωστά είτε (το πιθανότερο!) δεν έστειλαν το κατάλληλο άτομο να το κάνει κι ο παππούς έπαθε λοίμωξη στους πνεύμονες! Μετά από πολλές ψυχικές μεταπτώσεις, όπως καταλαβαίνετε, και πολλή αγωνία και ταλαιπωρία και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, φέρθηκαν με εξευτελιστικό τρόπο στη γιαγιά μου, που αντί να την κατανοήσουν και να της εξηγήσουν(έστω αυτό!!!) της έβαλαν τις φωνές όταν τους ζήτησε, αν γινόταν να τον κρατήσουν λίγες μέρες ακόμα στο νοσοκομείο, γιατί όπως ήταν λογικό δεν ήξερε πώς και αν θα ήταν δυνατόν να τον περιποιηθούμε καταλλήλως σε αυτήν την κατάσταση στο σπίτι. Μετά από αυτόν τον Γολγοθά λοιπόν έφτασε η μέρα που θα τον βγάζαμε από το... "νοσοκομείο"... Δεν αξιώθηκαν να μας δώσουν ούτε ολοκληρωμένη συνταγή φαρμάκων, σύμφωνα με το ιστορικό του, τις παθήσεις του και την κατάστασή του γενικά, ούτε διατροφή, που να ανταποκρινόταν στην κατάστασή του, ούτε ΚΑΝ μας είπαν το αυτονόητο γι΄αυτές τις καταστάσεις, που είναι η παροχή οξυγόνου!!! Και είμαι σίγουρη πως έχουμε κι άλλα να μάθουμε..."
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
