Στο δικαστήριο προσέφυγε ο λυκειάρχης, ζητώντας να ακυρωθεί η ποινή προσωρινής παύσης έξι μηνών, που του έχει επιβληθεί, καθώς κρίθηκε ένοχος από το ανώτερο πειθαρχικό συμβούλιο, για παρενόχληση των μαθητριών του.
Αιτία της καταδίκης του η καταγγελία που έκαναν οι οκτώ μαθήτριες, σύμφωνα με την οποία ο λυκειάρχης τις καλούσε στο γραφείο του, έκλεινε την πόρτα και προχωρούσε σε... θωπείες. Η υπόθεση έγινε αρχικά γνωστή μέσω του συλλόγου γονέων του συγκεκριμένου Λυκείου, όπου οι φερόμενες ως παθούσες μαθήτριες κατήγγειλαν τον λυκειάρχη του σχολείου τους για την ανάρμοστη συμπεριφορά του.
Μία από τις μαθήτριες, μεταξύ άλλων, συνόδευσε την καταγγελία της με ένα σημείωμα ως πειστήριο του... εγκλήματος, στο οποίο μεταξύ άλλων ο μεσήλικας λυκειάρχης την αποκαλούσε «ψυχή μου...»!
Το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο του επέβαλε (12. 1. 2004) ποινή προσωρινής παύσης πέντε μηνών (με πλήρη στέρηση των αποδοχών του), για το παράπτωμα της αναξιοπρεπούς για υπάλληλο διαγωγής εντός υπηρεσίας.
Στο δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο κρίθηκε ένοχος για δεύτερη φορά, ενώ η πρωτόδικη ποινή του αυξήθηκε κατά ένα μήνα, καθώς του επεβλήθη προσωρινή παύση έξι μηνών (13.6.2006), με πλήρη στέρηση των αποδοχών του.
Αίτηση
Στην αίτησή του προς το Διοικητικό Εφετείο, η οποία εκδικάστηκε την Παρασκευή, ο λυκειάρχης ζητάει να ακυρωθεί η πειθαρχική του ποινή. Υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, αποδίδει την καταδίκη του σε... αντίποινα της τιμωρίας που επέβαλε σε μία εκ των μαθητριών!
«Δυστυχώς, δεν έγινε αντιληπτό», υποστηρίζει ο λυκειάρχης στην αίτησή του, «ότι η όλη κατάσταση προκλήθηκε ως αντίποινα της τιμωρίας που επέβαλα στη μαθήτρια... η οποία συσπείρωσε τις φίλες της (γνωστή η σκληρότητα των παιδιών σ’ αυτή την ευαίσθητη ηλικία, έναντι πάντων, κυρίως έναντι των καθηγητών, έστω και αν προηγουμένως τους θεωρούν και τους αποκαλούν δεύτερο Θεό)».
Παράλληλα επικαλείται τυπικούς λόγους ακύρωσης της απόφασης, όπως ότι «...η πρωτοβάθμια εκδίκασή της δεν έγινε εμπρόθεσμα...», «...η σύνθεση του πειθαρχικού συμβουλίου δεν ήταν νόμιμη...», θεωρεί «μη επαρκή την αιτιολογία» της πειθαρχικής απόφασης.
Θεωρεί επίσης ότι η συμπεριφορά του «δεν συνιστά ποινικό αδίκημα..., δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αναξιοπρεπής, αφού η υπερβολική ευαισθησία, αγάπη και διαχυτικότητα με οδήγησαν σε εκδηλώσεις οι οποίες παρεξηγήθηκαν, καθόσον εγώ ουδέποτε είχα σκοπό να προκαλέσω με οποιονδήποτε τρόπο ή να προσβάλω τις μαθήτριες αυτές...».
Το δικαστήριο επιφυλάχτηκε να αποφασίσει.
